Kiedy w piątek, 1 kwietnia, około godz. 15.00, w asyście konserwatora i muzealnego zespołu, otuloną w biel ochronnej włókniny rzeźbę wniesiono do zamkowych komnat i z pietyzmem położono na posadzce, serce zabiło… Spod delikatnej materii opakowania wyłaniał się profil o wyjątkowo zindywidualizowanych, jak na gotycką rzeźbę, rysach.

Nastąpił moment jej wertykalnego odkrycia – w gablocie, w kontekście zamkowych wnętrz, zajaśniała jakimś nowym, nieznanym dotąd blaskiem…

Podczas ustawiania świateł poczuliśmy niezwykłość chwili… Bo oto, kiedy głowę Anny spowił półcień, paradoksalnie wyraźnie uobecniający jej szczegóły, a światła spoczęły na Dzieciątku Jezus i na obliczu młodziutkiej Maryi, niespodziewanie objawiła się teologia tego wydarzenia – oto w pierwszym planie, wyraźnie ukazały się nam najważniejsze Osoby Zbawczego Dzieła i przemówiły do serc…

Święta Anna, obdarzona godnością macierzyństwa Matki Zbawiciela – w majestacie, a jednak w skromności, opiekuńcza, przygarniająca najdroższych jej sercu Jezusa i Maryję, patronka matek, kobiet rodzących, wdów, żeglarzy, ubogich, szkół chrześcijańskich – dziś przygarnia całą cierpiącą ludzkość, przygarnia nas wszystkich. Ta, która sama doświadczała niedostatków i cierpienia, ale ufna i wytrwała, dziś także nas uczy ufności, wytrwałości, nadziei i wiary w to, że siła prawdy pokona pychę – matkę wszystkich grzechów, pokona okrutny terror i bezsensowną śmierć.

Niech wiara ludzi, niech moc Zbawiciela, który znowu powstanie, by zwyciężyć zło, odnowi ziemię, przyniesie pokój, przeniesie miłość i rozsądek.

Spokojnych i ciepłych świąt życzą

Aneta Oborny

Dyrektor Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu

oraz Pracownicy