Dudy podhalańskie

Aerofon stroikowy, w którym można wyodrębnić cztery podstawowe części: piszczałkę melodyczno-burdonową zwaną gajdzicą, piszczałkę burdonową zwaną bąkiem, wór-rezerwuar powietrza zwany miechem i ustnik zwany duhacem. To co jest charakterystyczne dla czterogłosowych dud podhalańskich, to liczba i sposób rozmieszczenia piszczałek. Krótka piszczałka melodyczno-burdonowa, ma trzy kanały (trzy piszczałki) – jeden melodyczny i dwa burdonowe. Druga, długa piszczałka, to piszczałka burdonowa, wydająca jeden długi dźwięk. Wytwarzanie dud podhalańskich i praktyka gry na tym instrumencie znalazły się na krajowej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

Józef Kuchta

Absolwent Szkoły Plastycznej im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Wywodzi się z rodziny o bogatych tradycjach rzemieślniczych, kultywującej góralski folklor i sztukę (syn Zygmunta, wnuk Adama).